పున్నాగ

కార్తీకమాసమూ పున్నాగపూలూ కలిసి ఇంటికొస్తాయి ప్రతి ఏడూ. ఈ పూలతో ఎన్ని పెనవేతలు ఉన్నాయో ! గుంటూరు నుంచి రేపల్లె వెళ్లే దారిలో పిట్టలవానిపాలెం అనే అందమయిన ఊరు ఉంది, వెలిగిపోయే ఆకుపచ్చ రంగులలో వేసిన బొమ్మ. ఒక నవంబర్ లో కొన్ని రోజులు అక్కడ గడిచాయి,
 కాలదేశపు రాకుమార్తె గుప్పెడు శాంతిని పిడికెడు  చలితో తో కలిపి అద్దుకునే ఋతువు అది. ఎంత కాగే మనసు అయినా కాస్త శమించి ఆగే సమయం
  .కొన్ని పూలు పొద్దున్నే విచ్చుతాయి, కొన్ని రాత్రికి. ఇవి ' పొద్దెక్కి ' విరిసే పూలు. వీటి వైభవం అప్పుడు మొదలయి రాత్రి సగం గడిచేదాకా. మధ్యాహ్నపు కునుకు తీసే కాలువ మీదికి నవ్వే పూవులు. గోరు వెచ్చని చిట్టి ఎండని ముద్దు చేస్తూ రాలే పూవులు. వెన్నెట్లో రాత్రి వేళ చుక్కల్లా ఊగే పూవులు.
    అప్పుడుండే ఇంటి ముంగిట నాటుకున్నామొక  మొక్కని, అమరావతి గుడి తోట లో అడిగి తెచ్చుకున్నాము..,ఎదిగి వృక్షమై ఏటేటా ఉత్సవాలు చేస్తుంటే చూసుకున్నాము, తప్పనిసరయి వదలి వచ్చాము.
 కొన్ని యేళ్ల వియోగం అంతమై ఇంకో రెండు మొక్కలు పెంచాము. చుట్టూ దడి కట్టాము, కాపాడాము, గోదావరి మట్టిసారం సాంద్ర సురభిళ పరిమళమైంది.
    రెండు చెట్లూ రెండు పూల మేడలు గాలిలో. ఒకతుఫాను  ఉదుటుకి ఒకటి కూలిపోయింది. ఏడ్చి ఊరుకోవటం కాదు, మోకులు కట్టి లేపాము. ఆశ వృధా అయిపోలేదు, ఆరుబయటి ఆలయం లో పూజ ఆగి పోలేదు.